Sado që do të donim të kishim diçka më të bukur, ndoshta më të ëmbël për t’ju thënë, i dashur shqipfolës, Besëlidhja për Mbrojtjen dhe Përparimin e Gjuhës Shqipe ka lindur prej së keqes.

Vizioni për të është i tepër i hershëm, vite të tëra përpara daljes në dritë, nga fundi i vitit 2025. Misionin tonë ne e shohim të ndarë në dy degë: t’i japim dije lexuesit tonë dhe ta bëjmë këtë lexues t’i japë dije dikujt tjetër. Qëllimisht përdorim fjalën “dije” dhe jo “informacion”, pasi dhënia e dijes së çalë, është një ndër të këqijat më të mëdha, sidomos në fushën e gjuhësisë. Është shumë më e dëmshme ta dish diçka gabim dhe të mendosh se e di saktë, sesa të mos e dish aspak. Besëlidhja përpiqet ta shmangë këtë sa më shumë të jetë e mundur, duke u kujdesur sa më shumë që ajo çfarë ne ju japim juve si lexues, të jetë dije “e kulluar”, në kuptimin e shkallës së përkushtimit që gjithë pjesëmarrësit në Besëlidhje japin.

Sigurisht që askush nuk është i pagabueshëm, sado të mundohet të jetë. Prandaj, ne i mirëpresim kritikat dobiprurëse me përulësi dhe falënderojmë këdo që shpenzon kohë për t’i bërë. Themi “kritika dobiprurëse”, d.m.th., kritika që kanë një thelb në vetvete, që paraqesin diçka që ne nuk po e bëjmë siç duhet, pse kjo gjë është gabim dhe si mund ta ndreqim (ndoshta kritikuesi nuk ka një rrugëzgjidhje, por do veç të na tërheqë vëmendjen për diçka të caktuar që nuk shkon ashtu siç duhet - kjo gjë mirëpritet po ashtu). Gjuha e pahijshme apo kritikat “vrervjellëse” nuk merren parasysh, për të vetmen arsye që nuk na japin mundësi të ndryshojmë apo të ndreqim një gabim të caktuar.

Në fund, duam veç t’ju themi ta doni gjuhën shqipe. Është një gjuhë jashtëzakonisht e lashtë, e bukurtingëlluese, e ëmbël, e brishtë, shijehollë… Kur gjendeni para zgjedhjes mes një fjale të huaj dhe një fjale shqipe, mendoni dy herë para se të zgjdhni fjalën e huaj (ndoshta për t’u dukur bashkëkohorë, apo të përparuar). Gjuha shqipe është përparimi më i madh që mund të sillni, është gjuhë që kurrë nuk del “jashtë mode”.